اوتیت میانی چیست؟
اوتیت میانی، التهاب گوش میانی بوده و دومین بیماري شایع در شیرخواران وکودکان خردسال، پس از عفونت سیستم تنفس فوقانی است .
اوج شیوع آن بین ٦ ماهگی تا ٦ سالگی است. شیوع آن در فصل پاییز و زمستان بیشتر است.
عامل مستعد کننده این بیماري در کودکان، بیشتر به علت عریضی، کوتاهی و مستقیم بودن لوله استاش در گـوش می باشد. انسداد مکانیکی لوله استاش، مانع کار طبیـعـی آن می شود و این انسداد می تواند به عـلـت عـفـونـت، آلرژي، آدنوئید و یا تومورهاي بینی- حلقی باشد و به ایـن ترتیب باعث احتباس ترشحات یا کشیده شدن ارگانیسمها از ناحیه بینی- حلقی به گوش میانی ( به علت اخـتـلاف فشار )گردد و میتواند منجر به ایجاد عفونت گوش میانی سروزي ویا چرکی شود.
اوتیت میانی در دو نوع:
حاد:
دقیقا ” در پشت پرده صماخ و اکثرا“ به دلیل باکتري استرپتوکوك پنومونیه ایجاد می گردد و درمان آن با آنتی بیوتیک هاي وسیع الطیف (معمولا“ تزریقی ) و یا عمل میرنگوتومی (عمل جراحی براي خارج کردن مایع از گوش میانی) می باشد.
مزمن:
عفونت چرکی عود کننده یا ثابت گوش میانی بوده و اغلب با قدري کاهش شنوایی ، خروج ترشحات چرکی از گوش و درجاتی از سوراخ شدگی پرده صماخ همراه است و بیشتر به علت درمان ناکافی با آنتی بیوتیک ایجاد می شود. معمولا“ درمان پیشنهادي، عمل جراح تمپانوماستوئیدکتومی (ترمیم پرده و خارج کردن ترشحات پشت پرده) می باشد.
علایم اوتیت میانی:
در اوتیت حاد، شیرخوار یا نوپا مرتب گوش مبتلا را میکشد، سر را مرتب میچرخاند، شبها از درد فریاد میکشد ولی در حالت نشسته آرام میشود.
نوپایان ممکن است تحریک پذیر یا سست شوند و علائم عمومی بی اشتهایی، استفراغ و اسهال داشته باشند.
مکیدن و جویدن باعث تشدید درد می شود و در معاینه تحدب یا درجاتی از پرفوراسیون پرده صماخ، تب بیش از ٤٠ درجه، عفونت حلقی، التهاب غدد لنفاوی پشت گردن مشهود است. ولی در اوتیت مزمن، درجاتی از ناشنوایی وجود دارد ولی درد ندارد.
عوارض شایع اوتیت میانی:
عارضه شایع اوتیت میانی، التهاب بینی حلقی و سـایـر عوارض شامل: ناشنوایی، ماستوئیدیت، عوارض چـرکـی درون جمجمه ، مننژیت ، آبسه مـغـزي، انسـفـالـیـت موضعی و آسیب عصب صورت ( پارالژي) می باشد.
مراقبت هاي پرستاري:
١. توصیه به مصرف آنتی بیوتیک اغلب آمپی سیلـیـن و یـا آموکسی سیلین به صورت دقیق و در دوره کامل آن براي ١٤ تا ١٠روز.
٢. استفاده از ضد درد وضد تب و استفاده از قطـرات گـوش گرم شده براي افزایش آرامش کودك.
٣. در صورت عدم دریافت پاسخ دارویی یا وقوع عـوارضـی مثل ماستوئیدیت ، مننژیت و یا نا شنوایی پیشرونده انـجـام جراحی ضرورت پیدا می کند که شامل میرنیگوتومی به منظور تخلیه ترشح از گوش میانی و تمپانوسنتز به منظور کشیدن ترشحات از گوش میانی می باشد.
٤. در حمام باید مراقب بود تا آب وارد گوش نشود و بعـد از استحمام کودك نیز باید گوش را با پنبه استریل خشک کرد.
٥. استفاده از کیسه آب گرم در سمت گوش مبتلا و عدم وارد کردن اجسام نوك تیز داخل گوش
٦. رعایت رژیم نرم و مایعات براي جلوگیري از جویدن.
آموزشهاي بعد از عمل:
١. انجام سرفه ، عطسه و فین کردن با دهان باز
٢. پرهیز از تکان دادن سر تا ٢٠ ساعت در صورت قرار دادن پروتز گوش
٣. قرار دادن گوش عمل شده به طرف بالا در هنگام خوابیدن
٤. بهبود کاهش شنوایی بعد از عمل ، پس از خارج شدن پانسمان و ترشحات داخل گوش
٥. رعایت نکات استریل در مورد گوش و پرهیز از وارد کردن اجسام نوك تیز
٦. مراجعه به پزشک در صورت تب ،خروج ترشح چرکـی از گوش، درد گوش
با آرزوی سلامتی شما
جهت دسترسی به مطالب آموزشی بیشتر وارد سایت زیر شوید:
Pe-goodarz.ir
شماره تماس جهت ارتباط با واحد
آموزش به بیمار و پیگیری پس از ترخیص
035-36261085
داخلی 447
تهیه شده در:
واحد آموزش بیمارستان گودرز
پاییز 1402
